การนำเสนอนี้เป็นการอภิปรายเกี่ยวกับแนวทางการมีส่วนร่วมในการตีความวัฒนธรรมที่มีชีวิต ภายใต้บริบทการพัฒนาและอนุรักษ์วัฒนธรรมชุมชน โดยศึกษาบทบาทและระดับการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียต่างๆ โดยเฉพาะชุมชนทางวัฒนธรรมในฐานะผู้รับประโยชน์หลัก ในบริบทของกระแสการพัฒนาชุมชน ทรัพยากรทางวัฒนธรรมท้องถิ่น อาทิ แนวปฏิบัติและพื้นที่ทางวัฒนธรรมดั้งเดิม ได้รับการยกระดับเป็นทรัพยากรสำคัญ ภายใต้กรอบแนวคิดนี้ การท่องเที่ยวโดยชุมชนหรือการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนถูกคาดหวังให้มีบทบาทสำคัญในการสร้างรายได้ควบคู่กับการอนุรักษ์วัฒนธรรม ทั้งนี้ พิพิธภัณฑ์ชุมชนหรือศูนย์การเรียนรู้ทางวัฒนธรรมทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางในการนำเสนอและจำลองมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ เช่น ดนตรีพื้นบ้าน วัฒนธรรมการกิน ศิลปหัตถกรรม และพิธีกรรม เพื่อให้ผู้เยี่ยมชมได้เรียนรู้และซึมซับวัฒนธรรมท้องถิ่นอย่างลึกซึ้ง ในการนำเสนอนี้ จะมีการวิเคราะห์กรณีศึกษาจากสองโครงการล่าสุดที่ดำเนินการโดยองค์กรระหว่างประเทศในจังหวัดซาลาย (Gia Lai) และเถื่อเทียนเว้ (Thua Thien Hue) โดยพิจารณาว่าแนวทางการพัฒนาชุมชนและการอนุรักษ์วัฒนธรรมแบบล่างขึ้นบนและเปิดโอกาสให้ชุมชนมีส่วนร่วมถูกตีความและประยุกต์ใช้ในท้องถิ่นอย่างไร นอกจากนี้จะมีการอภิปรายประเด็นความเข้ากันได้และความยั่งยืนของรูปแบบดังกล่าวในบริบททางสังคมและการพัฒนาของเวียดนามปัจจุบัน

    เหงียน ดึ๊ก ตัง ผู้อำนวยการศูนย์วิจัยและส่งเสริมมรดกทางวัฒนธรรม (CCH) ซึ่งเป็นองค์กรพัฒนาเอกชน  (NGO) ภายใต้สมาคมมรดกทางวัฒนธรรมเวียดนาม

     เหงียน ดึ๊ก ตัง เป็นกระบวนกรด้านมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ของยูเนสโกที่ได้รับการรับรอง โดยมีประสบการณ์การทำงานมากมายกับยูเนสโกระหว่าง ค.ศ. 2011 กับ ค.ศ. 2018 มีความเชี่ยวชาญครอบคลุมประเด็นมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ การศึกษาด้านมรดกวัฒนธรรม พิพิธภัณฑ์ วัฒนธรรมและการพัฒนา รวมถึงประเด็นด้านเพศสภาพ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขามีความสนใจเกี่ยวกับพิพิธภัณฑ์และนิทรรศการที่ชุมชนเข้ามามีส่วนร่วม และได้มีบทบาทสำคัญในโครงการที่เกี่ยวข้องหลายโครงการ ในฐานะผู้นำ CCH เหงียน ดึ๊ก ทั้ง มุ่งเน้นการทำงานด้านมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้และพิพิธภัณฑ์ผ่านความร่วมมือกับหน่วยงานภาครัฐและชุมชนท้องถิ่นทั่วประเทศในการดำเนินงานวิจัย จัดทำทะเบียน บันทึกข้อมูล เผยแพร่ และดำเนินมาตรการปกป้องคุ้มครองมรดกทางวัฒนธรรม นอกจากนี้ CCH ยังมีการสร้างเครือข่ายความร่วมมือกับพิพิธภัณฑ์ ผู้เชี่ยวชาญ ชุมชนท้องถิ่น และองค์กรระหว่างประเทศ อาทิ ยูเนสโก ICHCAP และบริติช เคานซิล เป็นต้น