ผึ้ง มีบทบาทสำคัญในฐานะแมลงผสมเกสรที่มีมูลค่าทางเศรษฐกิจสูง ทั้งในแง่การเพิ่มผลผลิตพืชและการให้ผลิตภัณฑ์พลอยได้อย่างน้ำผึ้งและไขผึ้ง พิพิธภัณฑ์ธรรมชาติวิทยามักเก็บรวบรวมและอนุรักษ์ตัวอย่างผึ้งไว้ เพื่อส่งเสริมความเข้าใจและจิตสำนึกด้านการอนุรักษ์ธรรมชาติแก่สาธารณชน อย่างไรก็ตาม การศึกษาทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับตัวอย่างผึ้งในพิพิธภัณฑ์ที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์นั้นเป็นเรื่องท้าทาย เนื่องจากการกระจายตัวของตัวอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งคอลเลกชันในภูมิภาคอาเซียนที่ถูกเก็บรวบรวมในยุคอาณานิคมยุโรปและถูกนำกลับไปยังประเทศเจ้าอาณานิคม ด้วยเหตุนี้ พิพิธภัณฑ์ธรรมชาติวิทยาในยุโรปส่วนใหญ่จึงได้มีการแปลงข้อมูลตัวอย่างเหล่านี้ให้อยู่ในรูปแบบดิจิทัล เพื่อแก้ไขปัญหาดังกล่าว เราได้จัดทำฐานข้อมูลดิจิทัลตัวอย่างผึ้งไทยในพิพิธภัณฑ์เป็นครั้งแรก โดยร่วมมือกับระบบคลังข้อมูลความหลากหลายทางชีวภาพทั่วโลก (GBIF) บนพื้นฐานของตัวอย่างผึ้งมากกว่า 10,000 ตัวอย่างที่เก็บรักษาไว้ในพิพิธภัณฑ์ธรรมชาติวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ซึ่งจะช่วยอำนวยความสะดวกให้นักวิจัยสามารถศึกษาผึ้งได้จากระยะไกล กระบวนการแปลงข้อมูลเป็นดิจิทัลนี้มุ่งเน้นการบันทึกข้อมูลฉลาก การถ่ายภาพตัวอย่างผึ้ง และการสร้างโครงสร้างฐานข้อมูลที่เป็นมาตรฐาน โดยใช้เครื่องมือทางเทคโนโลยีเพื่อเพิ่มคุณภาพของการแปลงข้อมูล รวมถึงมีการปรับกระบวนการบางอย่างให้เหมาะสมกับสถานการณ์เฉพาะและทรัพยากรที่มีอยู่ การจัดการประเด็นปัญหาในการดูแลรักษาคอลเลกชันในพิพิธภัณฑ์เป็นสิ่งสำคัญควบคู่ไปกับกระบวนการแปลงข้อมูลเป็นดิจิทัล โดยต้องมีการปรับเปลี่ยนวิธีปฏิบัติบางอย่างให้เหมาะสมกับบริบทของประเทศไทย ซึ่งมีความชื้นสูง อันนำไปสู่การแพร่กระจายของเชื้อราและการรบกวนจากแมลงศัตรูที่อาจทำลายคอลเลกชันตัวอย่างในพิพิธภัณฑ์  โดยสรุป ความพยายามในการแปลงข้อมูลเป็นดิจิทัลและการปรับใช้วิธีการของเรา นำไปสู่การสร้างฐานข้อมูลดิจิทัลตัวอย่างผึ้งไทยชุดแรกจากคอลเลกชันพิพิธภัณฑ์ทางประวัติศาสตร์อันทรงคุณค่า ซึ่งจะช่วยส่งเสริมความร่วมมือด้านการวิจัยในระดับโลกและยกระดับการศึกษาวิจัยด้านการผสมเกสรของผึ้งต่อไป

     ภากร นลินรชตกัญจน์ ปัจจุบันกำลังศึกษาระดับปริญญาเอก โดยมุ่งเน้นการศึกษาด้านอนุกรมวิธานและประวัติธรรมชาติของผึ้ง นอกจากนี้ ยังมีส่วนร่วมในการวิเคราะห์นิเวศวิทยาชุมชนและโครงการนิเวศวิทยาการผสมเกสรของผึ้งในประเทศไทย งานวิจัยของภากรครอบคลุมการวางแผนอนุรักษ์สปีชีส์ผึ้งและการประเมินความเสี่ยงของสปีชีส์ โดยอาศัยข้อมูลจากคอลเลกชันพิพิธภัณฑ์เป็นฐาน  ในด้านความเชี่ยวชาญเกี่ยวกับพิพิธภัณฑ์ ภากรรับผิดชอบการพัฒนาฐานข้อมูลผึ้งไทย โดยใช้ข้อมูลหลักจากพิพิธภัณฑ์ธรรมชาติวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย พร้อมทั้งศึกษาแง่มุมต่าง ๆ ของข้อมูลการปรากฏของผึ้งในฐานข้อมูลคอลเลกชันพิพิธภัณฑ์หลากหลายแห่ง เขาดำเนินการแปลงข้อมูลคอลเลกชันสปีชีส์ผึ้งให้เป็นดิจิทัล ซึ่งประกอบด้วยการคัดลอกข้อมูล การถ่ายภาพ และการจัดระเบียบตัวอย่างแมลงในพิพิธภัณฑ์ นอกจากนี้ ภากรยังได้รับการรับรองจากหลักสูตรการรวบรวมและจัดระเบียบข้อมูล (data mobilization) ของระบบข้อมูลความหลากหลายทางชีวภาพระดับโลก (GBIF) ซึ่งเสริมสร้างความเชี่ยวชาญในการจัดการกระบวนการแปลงข้อมูลประวัติธรรมชาติให้เป็นดิจิทัลอย่างละเอียดทุกขั้นตอน